آبشاری که با نام "حکیم‌باشی" در کازرون وجود دارد، فصلی است و جریان اصلی خود را از آبان‌ماه شروع کرده و بسته به میزان بارندگی تا اردیبهشت ادامه می‌دهد. ارتفاع این آبشار حدوداً ۲۵ متر بوده و احتمالاً سرچشمه‌های آن از منطقه ماهور است. حرکت سیل‌آسا و شدت جریان این آبشار (به‌خصوص در اواخر زمستان) موجب به وجود آمدن حوضچه‌های بسیار زیبا و نادری در پایین دست خود شده است. آبشار حکیم باشی از بین دو کوه به پایین سرازیر شده و آب آن به مناطق کم ارتفاع‌تر حرکت کرده و سپس به تدریج در دل زمین نفوذ می‌کند.
چگونه برویم؟
اگر از کازرون به طرف بوشهر حرکت کرده و مسیر خود را در فاصله ۱۵ کیلومتری کازرون در منطقه سه راه بوشهرـ کازرون ـ شیراز (راهدار) به طرف قائمیه ادامه دهید، پس از طی حدوداً ۵ کیلومتر به روستای «تُل‌کوشک» می‌رسید. اگر از بومیان این روستا سراغ "جاده آبشار" را بگیرید، جاده آسفالته‌ای را به شما نشان می‌دهند که پس از طی مسافت ۱ تا ۵/۱ کیلومتری در این جاده وارد جاده خاکی می‌شوید که شما را به روستای حکیم‌باشی هدایت می‌کند. از جاده اصلی تا روستا حدوداً ۳ تا ۴ کیلومتر فاصله است. خانه‌های روستای حکیم‌باشی (اولین روستا در سمت چپ جاده) را که دیدید، اگر به سمت راست خود نگاه کنید، مجموعه‌ای از کوه‌تپه‌هایی را می‌بینید که تقریباً در مرکز از ارتفاع آنها کاسته شده است. اگر مسیر خود را به طرف این قسمت و از طریق جاده‌ای که به خط انتقال لوله گاز و پس از آن به باغ‌ها می‌رسد، ادامه دهید، مسیری مال‌رو که به آبشار منتهی می‌شود را خواهید دید.
اگر قرار است برای دیدن آبشار فصلی حکیم‌باشی سری به کازرون بزنید، بهتر است فقط به دیدن این آبشار بسنده نکنید؛ چون کازرون علیرغم اینکه کمتر درباره‌اش گفته شده اما جاهای دیدنی جالب اعم از اماکن تاریخی و آثار باستانی و جاذبه‌های طبیعی کم ندارد.
برای مثال غار شاپور در انتهای "تنگ چوگان" در دل کوه و در ارتفاع نزدیک به ۸۰۰ متری از سطح زمین قرار گرفته و به واسطه قرارگیری مجسمه شاپور در دهانه آن به غار شاپور معروف شده است. این مجسمه یکی از شاهکارهای پیکرتراشی ایران باستان است که بعد از گذشت نزدیک به ۱۷۰۰ سال هنوز در جای خود باقی مانده و آسیبی جدی به آن وارد نشده است. مجسمه شاپور تنها مجسمه سنگی به جای مانده از دوران باستان است که نزدیک به ۶ متر ارتفاع دارد. غار کله کفتری غار دیگری است که در ارتفاعات جنوب شرقی قائمیه از توابع شهرستان کازرون و مشرف به روستای الیاس‌آباد واقع در کوهی به نام سیبکی در نزدیکی غار شاپور قرار دارد. این غار در زبان محلی با نام «کِل کَموتَری» به معنی جا و لانه کبوتر خوانده می‌شود، زیرا در گذشته تعداد زیادی کبوتر در غار لانه داشتند که متأسفانه امروزه به دلیل شکار بی‌رویه، جمعیت آنها بسیار کاهش یافته و تا حد انقراض پیش رفته است.
نرگس‌زارهای کازرون بی‌شک از زیباترین جاذبه‌های طبیعی و دیدنی این شهر هستند. سالانه هزاران کیلو گل نرگس از این شهر به کشورهای خارجی به‌ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می‌شود. برای دیدن این گل‌های نرگس فعلن وقت دارید. می‌توانید اواخر دی‌ماه تا اواسط بهمن‌ماه به کازرون بروید و این زیبایی را در آنجا ببینید.
روستای دوان در دو فرسخی شمال کازرون در ناحیه‌ای کوهستانی با آب‌وهوایی مطبوع و دلنشین قرار گرفته است. این روستا را به "ماسوله استان فارس" می‌شناسند، زیرا خانه‌های این روستا نیز مانند روستای ماسوله به صورت پلکانی ساخته شده، به‌طوری که حیاط یک خانه، بام خانه زیرین است. قلعه دختر کازرون در ارتفاعات کوه‌های دوان و مشرف به روستای دوان هم از جمله دیدنی‌های این منطقه است.
در این زمینه بخوانید
سفر به دره‌گاهان؛ آبشاری در دل کویر
راهنمای سفر به کول‌فرح ایذه؛ گذری به پنج‌هزار سال تمدن
دریاچه پریشان بزرگترین و زیباترین دریاچه آب شیرین کشور در ۱۲ کیلومتری جنوب‌شرقی کازرون قرار گرفته است. آب دریاچه پریشان بیشتر از بارش‌های سالانه تامین می‌شود و بیشترین مساحت خود را در اردیبهشت‌ماه پیدا می‌کند. همچنین اگر در زمستان به دیدن این دریاچه بروید، می‌توانید از ۵۰۲ نوع پرنده با بیش از ۱۰۰ گونه دیدن کنید.
شهر تاریخی بیشاپور از بزرگترین شهرهای دوران ساسانی به شمار می‌رود که در زمان خود با شهرهای مهم جهان نظیر «بیزانس» و «انطاکیه» برابری می‌کرده است. بیشاپور در فاصله ۲۳ کیلومتری شمال‌غربی کازرون در نزدیکی رودخانه شاپور قرار گرفته است. این شهر به خاطر نزدیکی به سواحل جنوبی خلیج فارس برای ساسانیان از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. امروزه این شهر به دلیل حجاری‌ها، نقوش برجسته‌ای که از دوران ساسانیان در آن به یادگار مانده و معبد آناهیتا، دارای اهمیت فراوانی است.
نظر شما